Spurgeon: Het is volbracht! (2)

Kom met mij, arme zondaar, en u en ik, wij zullen samen staan in dit morgenuur, en hoe de storm ook woedt, wij zullen niet bevreesd zijn. Hoe vreselijk is die bliksemstraal! Maar wij sidderen niet. Hoe verschrikkelijk is die donderslag. En nochtans zijn wij niet onrustig. Waarom niet? Is er dan iets in ons, waardoor wij het gevaar kunnen ontkomen? Nee, maar wij staan aan de voet van het kruis — dat dierbaar kruis, dat even als een verheven bliksemafleider, de doding van de bliksemstraal en de gehele woede van het onweer tot zich trekt. Wij zijn veilig. Luid mag je donderen, o wit, en verschrikkelijk mag je bliksemen, o wrekende gerechtigheid! Wij kunnen in grote kalmte de woede van de elementen aanzien, want wij staan veilig aan de voet van het kruis.